پابه پای کودکی ها یم بیا *** کفش هایت را به پاکن تا به تا
قاه قاه خنده ات را ساز کن *** بازهم با خنده ات اعجاز کن
پا بکوب و لج کن و راضی نشو ***با کسی جزعشق همبازی نشو
بچه های کوچه را هم کن خبر *** عاقلی را یک شب از یادت ببر
خاله بازی کن به رسم کودکی *** با همان چادر نماز پولکی
طعم چای و قوری گلدارمان *** لحظه های ناب بی تکرارمان
مادری از جنس باران داشتیم *** در کنارش خواب آسان داشتیم
یا پدر اسطوره دنیای ما *** قهرمان باور زیبای ما
قصه های هر شب مادر بزرگ *** ماجراهای بزبز قندی وگرگ
غصه هرگز فرصت جولان نداشت*** خنده های کودکی پایان نداشت
هر کسی رنگ خودش بی شیله بود*** ثروت هر بچه قدری تیله بود
ای شریک نان و گردو و پنیر ***همکلاسی باز دستم را بگیر
مثل تو دیگر کسی یک رنگ نیست*** آن دل نازت برایم تنگ نیست؟
حال ما را از کسی پرسیده ای ؟ ***مثل ما بال و پرت را چیده ای؟
حسرت پرواز داری در قفس ؟ *** میکشی مشکل در این دنیا نفس؟
سادگی هایت برایم تنگ نسیت؟ *** رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست
رنگ دنیایت هنوزم آبیست؟ *** آسمان باورت مهتابیست؟
هر کجایی شعر باران را بخوان *** ساده باش و باز هم کودک بمان
باز باران با ترانه گریه کن *** کودکی تو کودکانه گریه کن
ای رفیق روزهای گرم و سرد *** سادگی هایم به سویم باز گرد.